اگر این روزها مسیر مشهد_درگز را بروید، اراضی زیر کشت گوجهفرنگی در قوچان را میبینید که به دلیل قیمت پایین گوجه بعضیهایش روی دست کشاورزان مانده و برداشت آن صرفه اقتصادی ندارد. از طرفی قیمتهای نجومی سال گذشته گوجهفرنگی-به دلیل شوک قیمتی دلار و صادرات آن- را حتما یادتان هست، آن موقع قیمت خرید از کشاورز که همیشه کف قیمت بازار است به دو هزارتومان رسید(قیمت بازار چند برابر این عدد بود) اما امسال به عدد هشتصد تومان کاهش پیدا کرده است. چرا؟[]
ادامه مطلب
اگر این روزها مسیر مشهد_درگز را بروید، اراضی زیر کشت گوجهفرنگی در قوچان را میبینید که به دلیل قیمت پایین گوجه، بعضیهایش روی دست کشاورزان مانده و برداشت آن صرفه اقتصادی ندارد. از طرفی قیمتهای نجومی سال گذشته گوجهفرنگی-به دلیل شوک قیمتی دلار و صادرات آن- را حتما یادتان هست، آن موقع قیمت خرید از کشاورز که همیشه کف قیمت بازار است به دو هزارتومان رسید(قیمت بازار چند برابر این عدد بود) اما امسال به عدد هشتصد تومان کاهش پیدا کرده است. چرا؟
ادامه مطلب
اگرچه به نظرم تهای تضمین قیمت محصولات کشاورزی و اساسا قیمتگذاری دولتی در این زمینه ناکارآمد است، زیرا تخصیص منابع و الگوی کشت را به نحو نامطلوبی دستخوش تغییر میکند؛ به عنوان مثال اگر مزیت نسبی یک کشاورز در تولید گوجه، سبزی، کدو، پیاز و. بوده، به دلیل تعیین قیمت تضمینی، وی اراضی آبی خود را زیر کشت مثلا گندم یا ذرت میبرد. با این وجود در شرایط تحریم، این امر اجتنابناپذیر است( به هر حال گندم محصول استراتژیک است)
در این میان، خیلی مهم است که این ت نه چندان درست، به نحو درستی اجرایی شود. نقش اصلی قیمتهای تضمینی در سیگنالی است که "قبل از کشت" به کشاورز میدهد. اگر قرار باشد قیمتهای تضمینی مثلا یک ماه دیگر اعلام شود دیگر تعیین قیمت معنی ندارد( زیرا همه اراضی زیر کشت رفته است). قیمت مورد نظر هرچه زودتر باید اعلام شود تا کشاورزان متناسب با آن نسبت به انتخاب و کشت محصول مورد نظر خود اقدام کنند. کما اینکه در حال حاضر به دلیل فرا رسیدن موعد کشت در بسیاری از مناطق کشور، تعداد زیادی از کشاورزان به دلیل نامشخص بودن قیمت تضمینی در ابهام و دوراهی کشت گندم یا محصولی دیگر هستند.
گویا تعداد 248 تن از نمایندگان دوره جاری مجلس، برای انتخابات دوره پیشرو نیز ثبت نام کردهاند( منبع: تسنیم به نقل از معاون ی وزیر کشور) این به این معنی است که بالای هشتاد درصد نمایندگان، مجددا کاندید شدهاند. بنابراین تعداد زیادی از آنها در تب و تاب برنامهریزی برای انتخابات دروه آتی هستند. در این میان، به نظرم اولین قربانی در مجلس، تمامی طرحها و لوایح پیشروی مجلس در چند ماه آینده است، چرا؟
چون نمایندگان دلمشغولیهای بیشتری در این مقطع زمانی دارند و طبیعتا برنامهریزی انتخاباتی، برای آنها بر بررسی دقیق و موشکافانه طرحهای جاری در مجلس( یا همان منافع جمعی و جامعه) اولویت مییابد. همچنین تعدادی از آنها که در حال خداحافظی از مجلس هستند، انگیزه کافی کار در مجلس را ندارند.
از اینرو، حداقل تا چهار ماه دیگر و تا شکلگیری مجلس یازدهم، همهی برنامهها و طرحهایی که در مجلس در جریاناند به شکلی نادقیق و بعضا ناصحیح بررسی خواهد شد. از میزان انتقاد، اظهارنظر و کیفیت دقت نمایندگان در بررسی لایحه بودجه سال 99 نیز این موضوع کاملا مشهود است( اگرچه مدت زیادی از ارائه لایحه بودجه نمیگذرد).
شاید بهترین کار در چنین دورههایی این باشد که در یک دورهی زمانی مشخص، هیچ طرح و لایحهی مهمی وارد مجلس نشود و حتی بهتر بود لایحه بودجه سال 99، با هماهنگی قبلی مثلا دو ماه زودتر تحویل مجلس میشد تا تب و تاب انتخابات از کیفیت بررسی آن نکاهد.
البته این سوال اساسی که مگر بررسی طرحها و لوایح در حالت "عادی" از کیفیت مناسب و قابل قبولی برخوردار است؟» همچنان به قوت خود باقی است.
درباره این سایت